πόσα μπορείς να νιώσεις διαβάζοντας μια λέξη,βλέποντας μια εικόνα,ακούγοντας μια μελωδία...
πώς οι συνειρμοί μπορούν να καταστρέψουν την ηρεμία που πιστεύεις πως έχεις χτίσει;
Βλέπεις μια φωτογραφία,χαμογελάς,σκέφτεσαι,συνειδητοποιείς,αναρωτιέσαι,χαμογελάς ξανά,βγάζεις ένα συμπέρασμα...γελάς...πόσο καιρό μπορεί να το ένιωθες αυτό;πόσο καιρό το έκρυβες κάπου μέσα σου;αυτό το κάποιο συναίσθημα,αυτή η κάποια σκέψη που ξαφνικά ξεπήδησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου πόσο καιρό ήταν κρυμμένη εκεί;και αυτό το δειλό γέλιο που φοβάσαι να χαρίσεις στον εαυτό σου και στο μέχρι πρότινος κρυμμένο συναίσθημά σου...πόσο ακόμα θα έμενε κρυμμένο;
Το φοβάσαι;δε πρέπει...είναι ωραίο να νιώθεις και ακόμα πιο ωραίο να το συνειδητοποιείς...
Πάντα είχα την απορία...πως μπορεί ένα τραγούδι να σου αλλάζειι τη διάθεση σε μια και μόνο στιγμή...πως μπορεί και σε υποβάλλει σε μια διαδικασία να σκεφτείς,να νιώσεις...και γιατί συνεχίζεις να το κάνεις στον εαυτό σου...γιατί συνεχίζεις να ακούς αυτό που δε θα ήθελες να είχε αγγίξει τις πληγές σου...παλιές και νέες...βαθιές και επιφανειακές...
είπε ποτέ κανείς πως αυτό το βάρος στην καρδιά είναι υγιές ή πως το να νιώθεις εύθραυστος και ευάλωτος κάνει καλό;
είναι όμως που κάπου κάπου σ'αρέσει να νιώθεις ένα τεράστιο βάρος να σε πλακώνει και να είσαι έτοιμος να σπάσεις σε κομμάτια...λες και έτσι θα ξεπεράσεις το φόβο σου για όσες φορές θα χρειαστεί να το κάνεις...και τη ντροπή για τη δειλία σου για όσες φορές χρειάστηκε να το κάνεις και δε μπόρεσες...
Παρατήρησα πόσο μου αρέσουν οι τελίτσες...αυτό που κρύβουν,που υποδηλώνουν,που δε λένε αλλά εννοούν...που δυστυχώς πολλές φορές εκφράζουν τα πάντα χωρίς να θέλουν τίποτα για να συμπληρώσει το νόημα τους...αυτό το αίσθημα του τέλους που κουβαλάνε...
Όσο και αν αγαπώ τις τελίτσες...νιώθω λες και ποτέ δεν έβαλα ούτε μια στη ζωή μου...
Κάποιος είπε πως ο συνειρμός είναι η χειρότερη εγκεφαλική δραστηριότητα...
πάντα όμως σου χαρίζει ένα χαμόγελο στο τέλος...
29.06.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου