Κι ας έχασα

Κίτρινα χαρτιά στριμωγμένα στου μυαλού τα συρτάρια
γεμάτα εκείνα με λέξεις και άδεια από λόγια η καρδιά...
πόσο μου λείπεις δε θέλω να ξέρω...να μάθω τώρα πια
μου φτάνει να νιώθω τον πόνο όταν το χέρι απλώνω...
και είσαι μακριά...

κόμματια τα όνειρα..σπασμένα τα χαμόγελα...συντρίμμια όλα όσα...
όλα όσα θυμάμαι πως έζησα...
πίσω πολύ πίσω...τόσο πίσω που ξέχασα να ζήσω...να προχωρήσω...να σ'αφήσω,να νικήσω...

ο χαμένος εγώ ενός αγώνα άνισου,άδοξου,αθέμιτου...αθέλητου...
βλέπω το τέρμα...την κορδέλα..τη νιώθω..με κόβει με σκίζει σε κομμάτια...
που είσαι...έχασα...σ'εχασα...
σε βλέπω στο βάθος...εκεί μες το πλήθος...σε αγκαλιές,σε φωνές...

έξοδος δεξιά...τρέχω,φεύγω...
πάντα νίκες...πάντα αγκαλιές...
ψηλά απ'την κερκίδα κοιτώ τώρα πια τον αγώνα σου...
και σε χειροκροτώ και χαίρομαι και φωνάζω για σένα...
αυτό ήθελα,αυτό ήθελες...την αγάπη...

κι ας έχασα...

18.11.2009