Νομίζω είναι τόσα πολλά,όσα και οι άνθρωποι της ζωής μου...που για τον καθένα τους,έχω κι ένα διαφορετικό,ξεχωριστό όνομα.Μια μικρή ή μεγάλη,πραγματική ή φανταστική,σοβαρή ή και αστεία λεξούλα που οταν ακούγεται,μόνο από το δικό τους στόμα,αποκτά σημασία και αξία...
Αγαπώ τις πολλές αυτές λεξούλες μου...τις αγαπώ και τις φυλώ σα θησαυρό πολύτιμο...τις έχω σαν το πιο σπουδαίο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω ποτέ...να γίνω η λέξη κάποιου...
"Είμαι αυτή η λέξη σου"...σκέφτομαι,κάθε φορά που βλέπω έναν από τους ανθρώπους μου να στέκεται απέναντι μου...είμαι αυτή η λέξη σου που θα την πεις για να με χαιρετήσεις,για να με φωνάξεις,για να με συστήσεις ,για να με αποχαιρετήσεις,για να με θυμώσεις,για να μου θυμήσεις...
Πόσο όμορφα μπορεί να είναι αυτά τα πολλά μου ονόματα......ονόματα που δημιουργήθηκαν σε στιγμές σημαντικές,εφευρέθηκαν σε περιόδους περίεργες και αναφέρονται σε κάθε άνθρωπο που πέρασε,περνάει και θα περάσει απ'τη ζωή μου...βγήκαν μέσα από δάκρυα,από γέλια,από συναισθήματα...έβγαλαν ρίζες και με σημάδεψαν...αυτά τα ονόματα είναι αστεία,είναι γελοία,είναι σημαδιακά,είναι σοβαρά,είναι περίεργα...είναι εγώ!
Κάθε ένα από αυτά μιλάει για μένα,για τη ζωή μου,για τον χαρακτήρα μου,για τις κινήσεις μου,για τα λάθη μου και τα σωστά μου...για τα όμορφα και τα άσχημά μου...
Μου αρέσει να ξεχνάω το γνωστό μου,για όλους όνομα,όταν είμαι με κάποιους ανθρώπους...μου αρέσει η οικειότητα και η ασφάλεια που μου χαρίζουν οι λεξούλες τους...
Οικειότητα και ασφάλεια...αυτό είναι...αυτό νιώθω...αυτό ζητάω...αυτό φοβάμαι...
την οικειότητα και ασφάλεια που χάνω,όταν η μικρή μου λεξούλα χάνεται στο χρόνο και στη λήθη...αυτό τρέμω...μη χάσω τις λεξούλες μου...γιατί δεν είναι μόνο αυτές που θα χαθούν...και είναι μεγάλος ο πόνος όταν δε ξέρεις ποιος είσαι...όταν ξέρεις ότι πια...δεν είσαι!
και έχω χάσει ονόματα...και έχω ξεχάσει λέξεις...και έχω γίνει για κάποιους αυτή που είμαι για όλους...μια άγνωστη...μια ανώνυμη...μια ξένη...
13.09.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου