Νομίζω πως αν κάτι μισώ πιο πολύ, αυτό είναι η μετακόμιση!
Διαδικασία κουραστική, χρονοβόρα και κυρίως ψυχοφθόρα.
Βιβλία και cd, φωτογραφίες και γράμματα, ενθύμια μιας ολόκληρης ζωής πακετάρονται όλα μαζί άναρχα για να κοσμήσουν ένα νέο ξεκίνημα κάπου αλλού. Ένα ένα τοποθετούνται όλα στα κουτιά τους και για εκείνα τα δευτερόλεπτα που μένουν στα χέρια σου, μέχρι να αποφασίσεις δίπλα από πια ανάμνηση θα στοιβαχτούν... όλα όσα σχετίζονται μαζί τους έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό σου... άλλοτε σαν μια γλυκιά σκέψη και άλλοτε σαν εφιάλτης που ξέφυγε από το μέρος που καταχωνιάστηκε για να μη σε φοβίζει.
κάπως έτσι και τώρα... ξανά τα κουτιά θα μπερδέψουν την ψυχή μου και θα κλείσουν μέσα όλα τα παλιά και όλα τα νέα, που σε λίγο και αυτά με τη σειρά τους θα περάσουν στο παρελθόν.
και ενώ όλα τώρα είναι τόσο έντονα... η βαριά καρδιά, τα δάκρυα που είναι έτοιμα να κυλήσουν... δε ξέρω αν λυπάμαι ή αν χαίρομαι που μετά από χρόνια όλα αυτά που τώρα με στοιχειώνουν θα έχουν ξεθωριάσει... δε ξέρω, αν θέλω να ξέρω πως κάποτε θα ξεχάσω όλες αυτές τις στιγμές...
έτσι απλά λοιπόν, όλα θα κλειστούν στο ίδιο κουτί, χωρίς διακρίσεις...αυτά τα νέα θα παραγκωνίσουν κάποια παλιά και θα σταθούν με αγάπη δίπλα σε άλλα, που περήφανα συγκαταλέγονται στις εμπειρίες της ζωής μου.
Με ένα χαμόγελο να με ηρεμεί και χωρίς κανένα φόβο για το αυριανό άγνωστο, θα κλείσω ξανά τη ζωή μου σε ένα κουτί και όπου με βγάλει...
15.06.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου