Ας μην έφευγε ποτέ κανείς. Ας μην αποχαιρετούσες ποτέ κανέναν. Το "εις το επανιδείν" ας ήταν λέξη άχρηστη και ασήμαντη. Να μην "έσερνες" τα πόδια σου σε κανένα σταθμό, σε κανένα αεροδρόμιο και σε κανένα λιμάνι. Να μην έδινες ποτέ μια μεγάλη αγκαλιά για να διαρκέσει για "όσο"...
Ας ήταν όλα μια βόλτα με αυτοκίνητο τα άγρια μεσάνυχτα, ένα τραπέζι περιτριγυρισμένο από φίλους, μια γύρα ποτά σε ένα μπαρ, ομαδικές αγκαλιές, τραγούδια στη διαπασών και φωνές που συναγωνίζονται η μία την άλλη.
Χαμόγελα καρφιτσωμένα σε αγαπημένα πρόσωπα, χέρια γύρω από τους ώμους, βλέμματα γεμάτα κατανόηση, γέλια μέχρι δακρύων και αστεία που υποσχέθηκες να μην ξεχάσεις ποτέ.
Σχέδια για το μέλλον και όνειρα. Μόνο σχέδια και μόνο όνειρα.
Ας ήταν όλα το εδώ μαζί και όχι το αλλού χωριστά. Το πάντα μαζί και το ποτέ χωριστά.
Ας ήταν έτσι όλες σου οι στιγμές... σαν το νοσταλγικό τραγούδι που σε συντροφεύει όσο χάνεσαι σε σκέψεις κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, τον κόσμο που κινείται. Και εσύ εκεί...να μην κινείσαι, να μην αλλάζεις, να κοιτάζεις μόνο έξω, να θυμάσαι, να χαμογελάς και να αγαπάς. Να αγαπάς πολύ και να το δείχνεις πολύ.
Να μη φοβάσαι και να μη δειλιάζεις. Να αισθάνεσαι όμορφα και να ξέρεις πως δε θα χάσεις.
Δε γίνεται να χάσεις, εσύ που αγαπάς.
Και να κλαις. Να κλαις για όσους αγαπάς, για όσα σου δίνουν και για όσα τους δίνεις. Για όσα σε κάνουν να νιώθεις και για όσα ζείτε.
Να γυρνάς. Πάντα να γυρνάς. Να γυρνάς σε ό,τι αγαπάς και να το αγαπάς πιο δυνατά.
Να θέλεις τη χαρά και να αναζητάς τη χαρά. Να την αναζητάς σε αυτούς που αγαπάς.
Κάθε δικό τους χαμόγελο να είναι δέκα δικά σου. Και να στήνεις σχέδια ολόκληρα για να σχηματίσεις ένα δικό τους χαμόγελο.
Να μιλάς γι' αυτούς και να γράφεις γι' αυτούς. Να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και να τους αγαπάς.
Όλους.
Κάθε έναν ξεχωριστά και όλους μαζί.
Και έτσι όλα θα τα αντέχεις. Όλα θα τα υπομένεις. Όλα θα αξίζουν κάθε προσπάθεια.
Για αγάπη φτιαχτήκαμε. Μόνο για αγάπη.
Ας ήταν όλα μια βόλτα με αυτοκίνητο τα άγρια μεσάνυχτα, ένα τραπέζι περιτριγυρισμένο από φίλους, μια γύρα ποτά σε ένα μπαρ, ομαδικές αγκαλιές, τραγούδια στη διαπασών και φωνές που συναγωνίζονται η μία την άλλη.
Χαμόγελα καρφιτσωμένα σε αγαπημένα πρόσωπα, χέρια γύρω από τους ώμους, βλέμματα γεμάτα κατανόηση, γέλια μέχρι δακρύων και αστεία που υποσχέθηκες να μην ξεχάσεις ποτέ.
Σχέδια για το μέλλον και όνειρα. Μόνο σχέδια και μόνο όνειρα.
Ας ήταν όλα το εδώ μαζί και όχι το αλλού χωριστά. Το πάντα μαζί και το ποτέ χωριστά.
Ας ήταν έτσι όλες σου οι στιγμές... σαν το νοσταλγικό τραγούδι που σε συντροφεύει όσο χάνεσαι σε σκέψεις κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, τον κόσμο που κινείται. Και εσύ εκεί...να μην κινείσαι, να μην αλλάζεις, να κοιτάζεις μόνο έξω, να θυμάσαι, να χαμογελάς και να αγαπάς. Να αγαπάς πολύ και να το δείχνεις πολύ.
Να μη φοβάσαι και να μη δειλιάζεις. Να αισθάνεσαι όμορφα και να ξέρεις πως δε θα χάσεις.
Δε γίνεται να χάσεις, εσύ που αγαπάς.
Και να κλαις. Να κλαις για όσους αγαπάς, για όσα σου δίνουν και για όσα τους δίνεις. Για όσα σε κάνουν να νιώθεις και για όσα ζείτε.
Να γυρνάς. Πάντα να γυρνάς. Να γυρνάς σε ό,τι αγαπάς και να το αγαπάς πιο δυνατά.
Να θέλεις τη χαρά και να αναζητάς τη χαρά. Να την αναζητάς σε αυτούς που αγαπάς.
Κάθε δικό τους χαμόγελο να είναι δέκα δικά σου. Και να στήνεις σχέδια ολόκληρα για να σχηματίσεις ένα δικό τους χαμόγελο.
Να μιλάς γι' αυτούς και να γράφεις γι' αυτούς. Να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και να τους αγαπάς.
Όλους.
Κάθε έναν ξεχωριστά και όλους μαζί.
Και έτσι όλα θα τα αντέχεις. Όλα θα τα υπομένεις. Όλα θα αξίζουν κάθε προσπάθεια.
Για αγάπη φτιαχτήκαμε. Μόνο για αγάπη.
08.01.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου