Χειμώνας

Σου ζήτησα έναν χειμώνα απ' τη ζωή σου...

δεν τον έχω ανάγκη τελικά.

Είμαι ολόκληρη ένας χειμώνας πια.

15.07.2018

Ζωές με ημερομηνία λήξης

"Μια ανθρώπινη ζωή χρειάζεται 9 μήνες για να αναπτυχθεί και να γεννηθεί. Η ζωή του αναπληρωτή χρειάζεται 9 μήνες για να αναπτυχθεί και να πεθάνει...ξανά!"

Μπήκε ο Μάιος και αυτή η σκέψη βγήκε από τη ντουλάπα μαζί με τα καλοκαιρινά. Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέρμα. Χρονιές με ημερομηνία λήξης. Σπίτια, μαθητές, συνάδελφοι, φίλοι με ημερομηνία λήξης. Ζωές με ημερομηνία λήξης.

Γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, αγωνίζεσαι να τους μάθεις να έχεις ανθρώπους να περάσεις το χειμώνα, δυο τρεις φωνές να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς και τις κλειστές σου και ούτε καταλαβαίνεις για πότε έδωσες και πήρες, για πότε δέθηκες, για πότε αγάπησες, πες το κι αυτό αν θες, για πότε πρέπει να τα μαζέψεις και να φύγεις, να αγκαλιάσεις και να αποχαιρετίσεις με την ημερομηνία επανασύνδεσης άγνωστη, χαμένη στο χρόνο.

Μια χρονιά γίνεται ανάμνηση πριν καλά-καλά χωνέψεις ότι πέρασε, πριν κάνεις όσα θέλησες να κάνεις, πριν πεις όσα σκέφτηκες να πεις, πριν ζήσεις όσα ονειρεύτηκες.
Και κοιτάζεις πίσω και οι "πεθαμένες" προηγούμενες ζωές σου είναι εκεί, γεμάτες πρόσωπα και εικόνες, όλα θολά και ζωντανά ταυτόχρονα και δεν ξέρεις πια από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις. Γιατί έτσι είναι όλα σε αυτή τη ζωή...αρχίζουν και τελειώνουν. 

Ποια λογική μπορεί να το χωρέσει αυτό το συναίσθημα; Αυτό το κενό, πώς γεμίζει;
Κενό άνευ αναπλήρωσης, μέχρι να γεμίσουμε τρύπες και διάτρητοι πια να παραδώσουμε τα όπλα.
Μα οι αντοχές μας μεγάλωσαν μαζί με τα χρόνια μας. "Αντέχουμε να πεθαίνουμε" κάθε Ιούνη, ξανά και ξανά.

Έστω, ας μου πει κάποιος τον τρόπο να μην πονάει η ψυχή μου κάθε τέτοια εποχή...
Τυχερός όποιος το έχει καταφέρει...
Εγώ δεν μπόρεσα ακόμα.

Γεια και συγγνώμη και πάλι.

Κ..καλησπέρα.
Γεια.
Ενοχλώ;
Γιατί αν ενοχλώ, να...
Α, οκ...ναι, γεια και πάλι.
Όχι, δεν έγινε κάτι. Όλα καλά.
Καλά... καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Βασικά...
Βασικά δε θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο.
Έχω δηλαδή μιλήσει τόσο που μετράει για πολλές φορές ακόμα.
Ναι, να κοίτα, ήθελα απλά να ξέρεις ότι
Ότι είμαι εδώ.
Υπάρχω δηλαδή, δεν έχω εξαφανιστεί.
Βρίσκομαι στην άλλη άκρη μιας γραμμής
Υπάρχω και θέλω να υπάρχω.
Και θέλω να είμαι και να ξέρω ότι μπορώ να είμαι.
Και βασικά δεν ξέρω πως να είμαι.
Πώς να είμαι;
Δεν ξέρω. Και λυπάμαι.
Αυτά.
Ναι αυτά.
Γεια και συγγνώμη και πάλι.
Καληνύχτα.

Εδώ να 'ρθεις.

Εδώ να 'ρθεις
απ' το νερό που ξεδιψώ να πιεις
και στον απέραντο ουρανό που με σκεπάζει
μέτρα τα σύννεφα μέχρι τον ήλιο μου σαν δεις.

Εδώ να 'ρθεις
στα αστέρια που κοιτώ να ευχηθείς
και στα σοκάκια που αγαπώ να τριγυρνώ
ώρες περιπλανήσου ακόμα κι αν χαθείς.

Εδώ να 'ρθεις
στη θάλασσα που κολυμπώ να μπεις
και στα κοχύλια που μαζεύω στην ακτή
γράψε εκεί μέσα τ' όνομά σου ποτέ να μη σβηστείς.

Εδώ να 'ρθεις
μ' όσα αγαπώ να γνωριστείς
στα εύκολα και δύσκολα ξανά απ΄την αρχή
θέλω μαζί μου να δοκιμαστείς...

Εδώ να 'ρθεις
μη μου αρνηθείς...

(κι ας πέρασε ο καιρός
κι ας δεν ήρθε ακόμα κανείς.)

21.11.2016

Εκεί, στο "εδώ" σου.

Όταν ξέρεις που πρέπει να είσαι, εκεί να είσαι.
Όταν θέλεις να είσαι εκεί που ξέρεις ότι πρέπει να είσαι, εκεί να είσαι.
Ακόμα κι όταν δεν μπορείς να είσαι εκεί που θέλεις και ξέρεις ότι πρέπει να είσαι, εκεί να είσαι.

Εκεί που ξυπνάς και κοιμάσαι χαμογελώντας.
Εκεί που πονάνε τα πνευμόνια σου από τις βαθιές ανάσες ευτυχίας.
Εκεί που δεν έχεις κλείσει ακόμα τους λογαριασμούς σου.
Εκεί που τα όνειρα και τα σχέδια γεμίζουν κάθε σου σκέψη.
Εκεί που όλα είναι σωστά και στα μέτρα σου.
Εκεί που και τα δάκρυα ακόμα είναι ευπρόσδεκτα.
Εκεί που νιώθεις ότι ανήκεις.
Εκεί που είσαι ο εαυτός σου.
Εκεί που δεν αντέχεις να μην είσαι.

Εκεί να είσαι.
Όχι εδώ.
Εκεί.

Εκεί που είναι το "εδώ" σου.

15.09.2016

Μην έρχεσαι.

Μην έρχεσαι.
Όταν με βλέπεις να σε χρειάζομαι, μην έρχεσαι...
με κάνεις μόνο να σε χρειάζομαι περισσότερο.

Μην έρχεσαι.
Όταν με βλέπεις να σε κοιτάζω, μην έρχεσαι...
με κάνεις να θέλω να έρχεσαι συχνότερα.

Μα εγώ δε θέλω να έρχεσαι.
Θέλω να είσαι.
Να είσαι.

24.03.2016

Για σένα λέω...

Κρίμα στον αναπλήρωτο χρόνο που αναλώνουμε στα βλέμματα και τις σιωπές.

*για σένα λέω.