Δεν ερήμωσε χωρίς ενοχές τούτο το μέρος... είναι πολλά τα κείμενα που έγραψα νοητά στο μυαλό μου, τόσο καιρό. Κείμενα, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του.
Για αυτόν που θα αγαπούσα περισσότερο από όλους, αν ήταν ανάμεσά μας, για την επιστροφή στο μηδέν -αυτό πάρε το όπως θες-, για τις άπειρες φορές που αποφάσισα να πω ναι και πάντα κατέληγα να λέω όχι.
Θυμάμαι πως ένιωθα τη μέρα που έγραφα το προηγούμενο κείμενο... για την ακρίβεια θυμάμαι κάθε μέρα αυτού του χρόνου και ναι, για μένα είναι περίεργο.
Σε αυτά τα 23 χρόνια της ζωής μου, καμία χρονιά συνολικά, δεν στιγμάτισε τόσο τη μνήμη μου. Σαν χθες μου μοιάζουν οι ετοιμασίες για την έξοδο με αγαπημένους ανθρώπους, η αντίστροφη μέτρηση, οι ευχές και οι αγκαλιές. Σαν χθες, και όλα όσα έγιναν μετά... λες και 365 μέρες συρρικνώθηκαν στον πιο "σύντομο" χρόνο της ζωής μου.
Δε μου αρέσουν οι αλλαγές και όλες τις γεύτηκα φέτος. Άλλες ευπρόσδεκτες, άλλες όχι και τόσο.
Κατάφερα να αγαπήσω τα ταξίδια και να μισήσω τις βαλίτσες. ΄Ώρες ατέλειωτες μέσα σε λεωφορεία, τρένα και πλοία. Πολλά τα βιβλία που διάβασα, πολλές και οι ιστορίες που αγάπησα, οι ήρωες που συμπόνεσα. Τραγούδια που λάτρεψα και έγιναν μελωδία συνεχόμενη μέσα στο μυαλό μου.
Πολλές οι μικρές στιγμές που αξίζει να θυμάμαι... χαμόγελα μαθητών, αστεία φίλων, ταξίδια επιστροφής, αυτοκίνητα με μουσική και φωνές στη διαπασών, αγκαλιές μετά από καιρό, βλέμματα γεμάτα αγάπη... ποτήρια γεμάτα κρασί και ευτυχία.
Ας μην γκρινιάζω... δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα... και τα άσχημα ήταν αποτελέσματα λαθών, δικών μου -μόνο-.
"Θα τελειώνεις, ό,τι αρχίζεις", μουρμούρισα μια μέρα, γεμάτη θυμό και απελπισία.
"Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του" , πρόσθεσα αμέσως μετά.
Πρέπει να μάθω να τελειώνω ό,τι αρχίζω και ας έχω χάσει πια το μέτρημα στα ξεκινήματα. Πρέπει να πάψω να πιστεύω πως κάτι μαγικό και αδιόρατο θα διορθώσει τα πάντα...
Δε θα γίνει κάτι, όταν σε λίγες ώρες το 1 γίνει 2 στο τέλος της χρονολογίας, ούτε θα αλλάξει τίποτα που θα δω το ρολόι να γίνεται 00:00...
Τη ζωή μου πρέπει να την ορίζω, εγώ... κανένα έτος, καμία σύμπτωση και κανένας άνθρωπος.
Και όπως πάντα... όλα γίνονται την κατάλληλη στιγμή.!
Για αυτόν που θα αγαπούσα περισσότερο από όλους, αν ήταν ανάμεσά μας, για την επιστροφή στο μηδέν -αυτό πάρε το όπως θες-, για τις άπειρες φορές που αποφάσισα να πω ναι και πάντα κατέληγα να λέω όχι.
Θυμάμαι πως ένιωθα τη μέρα που έγραφα το προηγούμενο κείμενο... για την ακρίβεια θυμάμαι κάθε μέρα αυτού του χρόνου και ναι, για μένα είναι περίεργο.
Σε αυτά τα 23 χρόνια της ζωής μου, καμία χρονιά συνολικά, δεν στιγμάτισε τόσο τη μνήμη μου. Σαν χθες μου μοιάζουν οι ετοιμασίες για την έξοδο με αγαπημένους ανθρώπους, η αντίστροφη μέτρηση, οι ευχές και οι αγκαλιές. Σαν χθες, και όλα όσα έγιναν μετά... λες και 365 μέρες συρρικνώθηκαν στον πιο "σύντομο" χρόνο της ζωής μου.
Δε μου αρέσουν οι αλλαγές και όλες τις γεύτηκα φέτος. Άλλες ευπρόσδεκτες, άλλες όχι και τόσο.
Κατάφερα να αγαπήσω τα ταξίδια και να μισήσω τις βαλίτσες. ΄Ώρες ατέλειωτες μέσα σε λεωφορεία, τρένα και πλοία. Πολλά τα βιβλία που διάβασα, πολλές και οι ιστορίες που αγάπησα, οι ήρωες που συμπόνεσα. Τραγούδια που λάτρεψα και έγιναν μελωδία συνεχόμενη μέσα στο μυαλό μου.
Πολλές οι μικρές στιγμές που αξίζει να θυμάμαι... χαμόγελα μαθητών, αστεία φίλων, ταξίδια επιστροφής, αυτοκίνητα με μουσική και φωνές στη διαπασών, αγκαλιές μετά από καιρό, βλέμματα γεμάτα αγάπη... ποτήρια γεμάτα κρασί και ευτυχία.
Ας μην γκρινιάζω... δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα... και τα άσχημα ήταν αποτελέσματα λαθών, δικών μου -μόνο-.
"Θα τελειώνεις, ό,τι αρχίζεις", μουρμούρισα μια μέρα, γεμάτη θυμό και απελπισία.
"Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του" , πρόσθεσα αμέσως μετά.
Πρέπει να μάθω να τελειώνω ό,τι αρχίζω και ας έχω χάσει πια το μέτρημα στα ξεκινήματα. Πρέπει να πάψω να πιστεύω πως κάτι μαγικό και αδιόρατο θα διορθώσει τα πάντα...
Δε θα γίνει κάτι, όταν σε λίγες ώρες το 1 γίνει 2 στο τέλος της χρονολογίας, ούτε θα αλλάξει τίποτα που θα δω το ρολόι να γίνεται 00:00...
Τη ζωή μου πρέπει να την ορίζω, εγώ... κανένα έτος, καμία σύμπτωση και κανένας άνθρωπος.
Και όπως πάντα... όλα γίνονται την κατάλληλη στιγμή.!
31.12.2011
